I've re-transcribed the story U sent me. Here it is. I did have an assist from the crowd on the other forum. There were a few nuts I couldn't crack on my own.
The first line is the Mandarin version (your teacher's), then the Romanized Hokkien (hers), then POJ (mine), and finally Sinicized Hokkien (mine).
I didn't have time to proofread the Sinicized Hokkien portion, so there might be a typo or two in there -- but hopefully not!
The Hokkien used here is somewhat Mandarized (i.e. hôetap instead of ìn), but that reflects the reality of modern Hokkien as spoken by educated (Manducated
) people under a certain age.Amhoanna
----------------------------------
有一對夫妻，他們住在八十樓。有一天他們去爬山，
U tsit-tuy ang-boh-ah, in kah-ti poy-tshap lao. U tsit-dit in khi peh-swah,
Ǔ ci̍t tùi angbó͘'á, in khǎ tī poehca̍p lâu. Ǔ ci̍t ji̍t in khì peh soaⁿ,
有一対翁某仔，in 企佇八十楼。有一日 in 去 peh 山，
回到家時候發現大廈停電。雖然他們背著大背包。
toh-lai si-tsun hwat-hian tai-ha teng-tian. Suy-dian in kah-piah peh tsit-kah pao.
tò--lâi sîcūn hoat'hiān tāihǎ thêngtiān. Suijiân in khaphiaⁿ pē ci̍t kha pau,
倒--來時陣発現大廈停電。虽然 in khaphiaⁿ 背一 kha 包，
但是又沒有其他辦法。全身臭汗味，趕著回家洗澡。
Tan-si yu-boh khi-tah eh pan-huat. Kuy sin tsao khwah-bee, kuah beh toh-khi soy sin.
tǎnsǐ iū bô kîthaⁿ ê pānhoat. Kui sin chàukōaⁿbī, kóaⁿ beh tò khì sóe sin.
但是又無其它个辦法。規身臭汗味，趕卜倒去洗身。
兩位夫妻就決定爬樓梯上去八十樓。爬到二十樓的時候，
Neng-uy ang-boh-ah to kuat-teng peh lao-tuy khi poy tsap lao. Peh kao di tsap lao eh si tsun,
Lňg ūi angbó͘'á tō koattēng peh lâuthui khì poehca̍p lâu. Peh kàu jīca̍p lâu ê sîcūn,
两位翁某仔 tō 決定 peh 楼梯去八十楼。Peh 够二十楼个時陣，
老公跟美麗老婆說：“不行，很累。我們還是把背包放下來。
ang sai kap suy-boh kong: “Boe-eng, tsin sian. Dan ah si tsiong kah piah tsit-kah pao keh loh-lai.
angsài kap súibó͘ kóng: “Bǒe ēng, cin siǎn. Lán ásǐ ciong khaphiaⁿ cit kha pau khě—lo̍hlâi.
翁婿佮 súi 某講：「Bǒe 用，真 siǎn。咱 á 是將 khaphiaⁿ cit kha 包下 ‧落 ‧來。
等恢復電力的時候，我們再乘電梯下來取回。 ”美麗老婆跟老公說：
Tan o tian eh si tsun, dan tsah tseh tian tuy loh lai toi.” Suy boh kap ang sai kong:
Tán ǔ tiān ê sîcūn, lán cah cě tiānthui lo̍hlâi thoe̍h.” Súibó͘ kap angsài kóng:
等有電个時陣，咱 cah 坐電梯落來 thoe̍h。」Súi 某佮翁婿講：
“還是你比較聰明。”兩位夫妻有說有笑地繼續爬樓梯回家。
“ah-si di pi-kao kah kiao. Neng-uy ang-boh-ah u kong mah o tsio keh siok peh lao tuy toh ki.
“Ásǐ lí píkàu khah khiáu.” Lňg ūi angbó͘'á ǔ kóng bǎⁿ ǔ chiò kèsio̍k peh lâuthui tò—khì.
「Á 是汝比較卡巧。」两位翁某仔有講 bǎⁿ 有笑継續 peh 楼梯倒 ‧去。
爬到四十樓時候，腳都已經軟了。兩個人開始互相對罵，
Peh kao si tsap lao eh si tsun, kah to yi keng neng loh. Neng ngeh lang kai-si hoh-siong tuy mah,
Peh kàu sìca̍p lâu ê sîcūn, kha to íkeng lńg--lo͘. Lňg ê lâng khaisí hō͘siong tùibāⁿ,
Peh 够四十楼个時陣，kha to 已経軟 ‧lo͘。两个人開始互相対駡、
互相指責對方。沒想到已經爬到六十樓。
hoh siong kuai tuy hong. Boh siu kao yi keng peh kao lak tsap lao.
hō͘siong koài tùihong. Bô siǔⁿ kàu íkeng peh kàu la̍kca̍p lâu.
互相怪対方。無想够已経 peh 够六十楼。
到六十樓，兩個人已經沒有力氣。連吵架也沒力氣。老公說：
Kao lak tsap lao, neng ngeh lang yi keng boh kuy lat. Dian wan keh mah boh kuy lat. Ang-sai kong:
Kàu la̍kca̍p lâu lňg ê lâng íkeng bô khùila̍t. Liân oanke bǎⁿ bô khùila̍t. Angsài kóng:
够六十楼两个人已経無氣力。連冤家 bǎⁿ 無氣力。翁婿講：
“我們別再吵了。”我看我們還是繼續爬到八十樓。兩個人就
“Dan mang koh wan loh.” Gua khwah dan ah si keh-siok peh kao poy tsap lao. Neng ngeh lang to
“Lán m̌'ang koh oan--lo͘.” Góa khòaⁿ lán ásǐ kèsio̍k peh kàu pòeca̍p lâu. Lňg ê lâng tō
「咱毋通佫冤 ‧lo͘。我看咱 á 是継續 peh 够八十楼。两个人 tō
安安靜靜爬到八十樓。兩位夫妻到門口時候。
an an tseng tseng peh kao poy tsap lao. Neng uy ang boh ah kao meng kao eh si tsun.
an'an cěngcěng peh kàu poehca̍p lâu. Lňg ūi angbó͘'á kàu bn̂gkháu ê sîcūn,
安安靜靜 peh 够八十楼。两位翁某仔够門口个時陣，
美麗老婆很高興的跟老公說：“快開門！”。丈夫就回答說：
Suy boh tsin hua-hee to kang ang sai kong: “kin kuy meng!”. Ang sai to-hoi tap kong:
súibó͘ cin hoaⁿhí tō kāng angsài kóng: “Kín khui bn̂g!” Angsài tō hôetap kóng:
súi 某真歡喜 tō 共翁婿講：「緊開門！」翁婿 tō 回答講：
“鑰匙在你那兒，不在我這兒。”原來鑰匙在背包裡面。所以這個故事
“soh see ti di leh, boh ti gua tsia.” Guan lai soh si ti hee kah pao lai toi. Soh yi tseh koh su
“Sósî tǐ lí--le, bô tǐ góa cia.” Goânlâi sósî tǐ hit kha pau lǎitóe. Só͘'í ce kò͘sū
「鎖匙佇汝 ‧le，無佇我 cia。」原來鎖匙佇 hit kha 包裡底。所以 ce 故事
是比喻我們每個人的人生。從我們出生到二十歲，
nan tsiu si leh pi du moy tsi geh lang eh din seng. Tseng dan tsut-si kao di tsap heh,
láⁿchiǔⁿ sǐ leh píjū bóeⁿ ci̍t gê lâng ê jînseng. Cêng lán chut'sì kàu jīca̍p hè,
láⁿ 像是 leh 比喻每一个人个人生。从咱出世够二十歲，
我們都靠著父母生活。像是他們替我們背著大背包。替我們負擔責任。
dan to si koh peh bu seng wah. Nan tsiu si in toi dan peh hee kah pao, toi dan tah tsit dim.
lán tō sǐ khò pěbú seng'oa̍h. Láⁿchiǔⁿ sǐ in thòe lán pē hit kha pau, thòe lán taⁿ cekjīm.
咱 tō 是靠爸母生活。Láⁿ 像是 in 替咱背 hit kha 包，替咱担責任。
到了二十歲，那個背包已經沒人替我們拿。
Kao di tsap heh, hee kah pao yi-keng boh-lang toi dan kia.
Kàu jīca̍p hè, hit kha pau íkeng bô lâng thòe lán kia̍h.
够二十歲，hit kha 包已経無人替咱 kia̍h。
但我們還是這麼輕鬆過日子。
Tan-si dan ah si tsia ni tseng-song keh dit tsi.
Tǎnsǐ lán ásǐ ciahlǐⁿ chèngsóng* kè ji̍tcí.
但是咱 á 是 ciahlǐⁿ chèngsóng* 过日子。
* 北來語。
沒煩沒惱也不為將來打拼。四十歲之後，我們就開始發現有
Boh huan boh hoh mah boh uy tsiong lai pah piah. Si tsap heh diao aw, dan to kai see huat hian o
Bô hoân bô ló bǎⁿ bô ūi cionglâi phahpiàⁿ. Sìca̍p hè liáu'ǎu, lán tō khaisí hoat'hiān ǔ
無煩無惱 bǎⁿ 無為將來扑 piàⁿ。四十歲了後，咱 tō 開始発現有
很多東西我們都沒好好追求。我們就開始怪公司，罵政府。
tsin tsoi mee kia dan boh hoh hoh ah tuy kiu. Dan to kai see kuai kong si, mah tseng hu. cin cōe bi̍ⁿhkiāⁿ lán bô hóhó'á tuikiû. Lán tō khaisí koài kongsi, bǎⁿ cènghú.
物件咱無好好 á 追求。咱 tō 開始怪公司、駡政府。
到六十歲的時候，人生那條路已經走了超過一半。
Kao lak tsap heh eh si tsun, din seng hee tiao loh yi keng kiah tsiao keh tsi pwah.
Kàu la̍kca̍p hè ê sîcūn, jînseng hit tiâu lō͘ íkeng kiâⁿ chiaukè ci̍t pòaⁿ.
够六十歲个時陣，人生 hit 條路已経行超过一半。
所以開始對自己說，剩下的日子已經沒幾年。
Soh yi kai si tuy kai ki kong, tsun eh dit tsi yi keng boh kuy ni.
Só͘'í khaisí tùi kaikǐ kóng, chun ê ji̍tcí íkeng bô kúi lîⁿ.
所以開対 kai 己講，chun 个日子已経無幾年，
就要好好珍惜人生。到了八十歲，歲數
Tio hoh hoh ah tin sio din seng. Kao poy tsap heh, heh tsi
tio̍h hóhó'á tinsioh jînseng. Kàu poehca̍p hè, hècí
著好好 á 珍惜人生。够八十歲，歲子
差不多到了盡頭。想了當初所有的願望都沒好好去做，
tsah ptoh beh kao loh. Siu tio tong tso soh o eh guan bong to boh hoh hoh ah tso,
chaputto tō behFuturespy,
I've re-transcribed the story U sent me. Here it is. I did have an assist from the crowd on the other forum. There were a few nuts I couldn't crack on my own.
The first line is the Mandarin version (your teacher's), then the Romanized Hokkien (hers), then POJ (mine), and finally Sinicized Hokkien (mine).
I didn't have time to proofread the Sinicized Hokkien portion, so there might be a typo or two in there -- but hopefully not!
The Hokkien used here is somewhat Mandarized (i.e. hôetap instead of ìn), but that reflects the reality of modern Hokkien as spoken by educated (Manducated
) people under a certain age.Amhoanna
----------------------------------
有一對夫妻，他們住在八十樓。有一天他們去爬山，
U tsit-tuy ang-boh-ah, in kah-ti poy-tshap lao. U tsit-dit in khi peh-swah,
Ǔ ci̍t tùi angbó͘'á, in khǎ tī poehca̍p lâu. Ǔ ci̍t ji̍t in khì peh soaⁿ,
有一対翁某仔，in 企佇八十楼。有一日 in 去 peh 山，
回到家時候發現大廈停電。雖然他們背著大背包。
toh-lai si-tsun hwat-hian tai-ha teng-tian. Suy-dian in kah-piah peh tsit-kah pao.
tò--lâi sîcūn hoat'hiān tāihǎ thêngtiān. Suijiân in khaphiaⁿ pē ci̍t kha pau,
倒--來時陣発現大廈停電。虽然 in khaphiaⁿ 背一 kha 包，
但是又沒有其他辦法。全身臭汗味，趕著回家洗澡。
Tan-si yu-boh khi-tah eh pan-huat. Kuy sin tsao khwah-bee, kuah beh toh-khi soy sin.
tǎnsǐ iū bô kîthaⁿ ê pānhoat. Kui sin chàukōaⁿbī, kóaⁿ beh tò khì sóe sin.
但是又無其它个辦法。規身臭汗味，趕卜倒去洗身。
兩位夫妻就決定爬樓梯上去八十樓。爬到二十樓的時候，
Neng-uy ang-boh-ah to kuat-teng peh lao-tuy khi poy tsap lao. Peh kao di tsap lao eh si tsun,
Lňg ūi angbó͘'á tō koattēng peh lâuthui khì poehca̍p lâu. Peh kàu jīca̍p lâu ê sîcūn,
两位翁某仔 tō 決定 peh 楼梯去八十楼。Peh 够二十楼个時陣，
老公跟美麗老婆說：“不行，很累。我們還是把背包放下來。
ang sai kap suy-boh kong: “Boe-eng, tsin sian. Dan ah si tsiong kah piah tsit-kah pao keh loh-lai.
angsài kap súibó͘ kóng: “Bǒe ēng, cin siǎn. Lán ásǐ ciong khaphiaⁿ cit kha pau khě—lo̍hlâi.
翁婿佮 súi 某講：「Bǒe 用，真 siǎn。咱 á 是將 khaphiaⁿ cit kha 包下 ‧落 ‧來。
等恢復電力的時候，我們再乘電梯下來取回。 ”美麗老婆跟老公說：
Tan o tian eh si tsun, dan tsah tseh tian tuy loh lai toi.” Suy boh kap ang sai kong:
Tán ǔ tiān ê sîcūn, lán cah cě tiānthui lo̍hlâi thoe̍h.” Súibó͘ kap angsài kóng:
等有電个時陣，咱 cah 坐電梯落來 thoe̍h。」Súi 某佮翁婿講：
“還是你比較聰明。”兩位夫妻有說有笑地繼續爬樓梯回家。
“ah-si di pi-kao kah kiao. Neng-uy ang-boh-ah u kong mah o tsio keh siok peh lao tuy toh ki.
“Ásǐ lí píkàu khah khiáu.” Lňg ūi angbó͘'á ǔ kóng bǎⁿ ǔ chiò kèsio̍k peh lâuthui tò—khì.
「Á 是汝比較卡巧。」两位翁某仔有講 bǎⁿ 有笑継續 peh 楼梯倒 ‧去。
爬到四十樓時候，腳都已經軟了。兩個人開始互相對罵，
Peh kao si tsap lao eh si tsun, kah to yi keng neng loh. Neng ngeh lang kai-si hoh-siong tuy mah,
Peh kàu sìca̍p lâu ê sîcūn, kha to íkeng lńg--lo͘. Lňg ê lâng khaisí hō͘siong tùibāⁿ,
Peh 够四十楼个時陣，kha to 已経軟 ‧lo͘。两个人開始互相対駡、
互相指責對方。沒想到已經爬到六十樓。
hoh siong kuai tuy hong. Boh siu kao yi keng peh kao lak tsap lao.
hō͘siong koài tùihong. Bô siǔⁿ kàu íkeng peh kàu la̍kca̍p lâu.
互相怪対方。無想够已経 peh 够六十楼。
到六十樓，兩個人已經沒有力氣。連吵架也沒力氣。老公說：
Kao lak tsap lao, neng ngeh lang yi keng boh kuy lat. Dian wan keh mah boh kuy lat. Ang-sai kong:
Kàu la̍kca̍p lâu lňg ê lâng íkeng bô khùila̍t. Liân oanke bǎⁿ bô khùila̍t. Angsài kóng:
够六十楼两个人已経無氣力。連冤家 bǎⁿ 無氣力。翁婿講：
“我們別再吵了。”我看我們還是繼續爬到八十樓。兩個人就
“Dan mang koh wan loh.” Gua khwah dan ah si keh-siok peh kao poy tsap lao. Neng ngeh lang to
“Lán m̌'ang koh oan--lo͘.” Góa khòaⁿ lán ásǐ kèsio̍k peh kàu pòeca̍p lâu. Lňg ê lâng tō
「咱毋通佫冤 ‧lo͘。我看咱 á 是継續 peh 够八十楼。两个人 tō
安安靜靜爬到八十樓。兩位夫妻到門口時候。
an an tseng tseng peh kao poy tsap lao. Neng uy ang boh ah kao meng kao eh si tsun.
an'an cěngcěng peh kàu poehca̍p lâu. Lňg ūi angbó͘'á kàu bn̂gkháu ê sîcūn,
安安靜靜 peh 够八十楼。两位翁某仔够門口个時陣，
美麗老婆很高興的跟老公說：“快開門！”。丈夫就回答說：
Suy boh tsin hua-hee to kang ang sai kong: “kin kuy meng!”. Ang sai to-hoi tap kong:
súibó͘ cin hoaⁿhí tō kāng angsài kóng: “Kín khui bn̂g!” Angsài tō hôetap kóng:
súi 某真歡喜 tō 共翁婿講：「緊開門！」翁婿 tō 回答講：
“鑰匙在你那兒，不在我這兒。”原來鑰匙在背包裡面。所以這個故事
“soh see ti di leh, boh ti gua tsia.” Guan lai soh si ti hee kah pao lai toi. Soh yi tseh koh su
“Sósî tǐ lí--le, bô tǐ góa cia.” Goânlâi sósî tǐ hit kha pau lǎitóe. Só͘'í ce kò͘sū
「鎖匙佇汝 ‧le，無佇我 cia。」原來鎖匙佇 hit kha 包裡底。所以 ce 故事
是比喻我們每個人的人生。從我們出生到二十歲，
nan tsiu si leh pi du moy tsi geh lang eh din seng. Tseng dan tsut-si kao di tsap heh,
láⁿchiǔⁿ sǐ leh píjū bóeⁿ ci̍t gê lâng ê jînseng. Cêng lán chut'sì kàu jīca̍p hè,
láⁿ 像是 leh 比喻每一个人个人生。从咱出世够二十歲，
我們都靠著父母生活。像是他們替我們背著大背包。替我們負擔責任。
dan to si koh peh bu seng wah. Nan tsiu si in toi dan peh hee kah pao, toi dan tah tsit dim.
lán tō sǐ khò pěbú seng'oa̍h. Láⁿchiǔⁿ sǐ in thòe lán pē hit kha pau, thòe lán taⁿ cekjīm.
咱 tō 是靠爸母生活。Láⁿ 像是 in 替咱背 hit kha 包，替咱担責任。
到了二十歲，那個背包已經沒人替我們拿。
Kao di tsap heh, hee kah pao yi-keng boh-lang toi dan kia.
Kàu jīca̍p hè, hit kha pau íkeng bô lâng thòe lán kia̍h.
够二十歲，hit kha 包已経無人替咱 kia̍h。
但我們還是這麼輕鬆過日子。
Tan-si dan ah si tsia ni tseng-song keh dit tsi.
Tǎnsǐ lán ásǐ ciahlǐⁿ chèngsóng* kè ji̍tcí.
但是咱 á 是 ciahlǐⁿ chèngsóng* 过日子。
* 北來語。
沒煩沒惱也不為將來打拼。四十歲之後，我們就開始發現有
Boh huan boh hoh mah boh uy tsiong lai pah piah. Si tsap heh diao aw, dan to kai see huat hian o
Bô hoân bô ló bǎⁿ bô ūi cionglâi phahpiàⁿ. Sìca̍p hè liáu'ǎu, lán tō khaisí hoat'hiān ǔ
無煩無惱 bǎⁿ 無為將來扑 piàⁿ。四十歲了後，咱 tō 開始発現有
很多東西我們都沒好好追求。我們就開始怪公司，罵政府。
tsin tsoi mee kia dan boh hoh hoh ah tuy kiu. Dan to kai see kuai kong si, mah tseng hu. cin cōe bi̍ⁿhkiāⁿ lán bô hóhó'á tuikiû. Lán tō khaisí koài kongsi, bǎⁿ cènghú.
物件咱無好好 á 追求。咱 tō 開始怪公司、駡政府。
到六十歲的時候，人生那條路已經走了超過一半。
Kao lak tsap heh eh si tsun, din seng hee tiao loh yi keng kiah tsiao keh tsi pwah.
Kàu la̍kca̍p hè ê sîcūn, jînseng hit tiâu lō͘ íkeng kiâⁿ chiaukè ci̍t pòaⁿ.
够六十歲个時陣，人生 hit 條路已経行超过一半。
所以開始對自己說，剩下的日子已經沒幾年。
Soh yi kai si tuy kai ki kong, tsun eh dit tsi yi keng boh kuy ni.
Só͘'í khaisí tùi kaikǐ kóng, chun ê ji̍tcí íkeng bô kúi lîⁿ.
所以開対 kai 己講，chun 个日子已経無幾年，
就要好好珍惜人生。到了八十歲，歲數
Tio hoh hoh ah tin sio din seng. Kao poy tsap heh, heh tsi
tio̍h hóhó'á tinsioh jînseng. Kàu poehca̍p hè, hècí
著好好 á 珍惜人生。够八十歲，歲子
差不多到了盡頭。想了當初所有的願望都沒好好去做，
tsah pu toh beh kao loh. Siu tio tong tso soh o eh guan bong to boh hoh hoh ah tso,
chaputto tō beh kàu--lo͘. Siǔⁿ tio̍h tongcho͘ só͘'ǔ ê goānbōng to bô hóhó'á cò,
差不多 tō 卜够 ‧lo͘。想著当初所有个愿望 to 無好好 á 做，
沒好好去實現。但是後悔都已經來不及。
boh hoh hoh ah ki sit hian. Tan si hio hoi yi keng boi hu loh.
bô hóhó'á khì si̍t'hiān, tǎnsǐ hiǒhóe íkeng bǒehù—lo͘.
無好好 á 去実現，但是後悔已経 bǒe 赴 ‧lo͘。 kàu--lo͘. Siǔⁿ tio̍h tongcho͘ só͘'ǔ ê goānbōng to bô hóhó'á cò,
差不多 tō 卜够 ‧lo͘。想著当初所有个愿望 to 無好好 á 做，
沒好好去實現。但是後悔都已經來不及。
boh hoh hoh ah ki sit hian. Tan si hio hoi yi keng boi hu loh.
bô hóhó'á khì si̍t'hiān, tǎnsǐ hiǒhóe íkeng bǒehù—lo͘.
無好好 á 去実現，但是後悔已経 bǒe 赴 ‧lo͘。